با توجه به اینکه شکایت بیمار منحصر به زیبایی شناسی دندان است ، درمان با هدف اصلی برای دستیابی به زیبایی شناسی بهتر ، یعنی یک درمان چند رشته ای انجام شده است. 9 نیزه و همکاران9 توضیح دادند که در برنامه ریزی درمانی ، دنباله روشهایی با هدف حفظ ساختار بیولوژیکی و برای اهداف زیبایی شناختی برای نتیجه نهایی زیبایی شناختی اساسی است.
این برنامه ریزی شامل استخراج دندان شماره 24 برای اصلاح خط میانی فک بالا با صورت است و امکان جبران دو دندان از دست رفته در سمت راست را می دهد: نبوغ دندان شماره 12 و استخراج زودهنگام دندان شماره 16. این روش امکان جابجایی دندان هایی را که به دلیل فضای موجود در آنجا مهاجرت کرده اند ، فراهم می کند. دندانهای سمت چپ ، که هنگام حرکت به سمت راست ، به خط میانی حمله کردند ، به موقعیتهای اصلی خود برمی گردند و دندانهای سمت راست ، که به صورت پیمایی مهاجرت می کنند ، ممکن است طبق خط میانی مجدداً جابجایی شوند و به فضا امکان تعویض دندان # داده شود. 12 با استفاده از ایمپلنت. به عبارت دیگر ، شکل قوس فک بالا قابل بازیابی است که شرایط را برای تقارن بهتر فراهم می کند. پایداری بالقوه این روش با گمانه زنی های کمی تقویت می شود ، زیرا رویکرد اتخاذ شده ، شامل تركیب شدن مال اكلوژن است ، و به عنوان پایه ایجاد پیدایش دندان شماره 12 ، استخراج اولیه دندان شماره 16 و اختلالات مرتبط با آن است. از این منظر ، برنامه ریزی دستیابی به فضا برای جایگزینی دندان شماره 12 با استفاده از ایمپلنت و تغییر شکل دندان شماره 22 را مشخص کرد.
در قوس فک پایین هدف حفظ فضای بین دندان شماره 35 و 37 برای قرار دادن ایمپلنت در ناحیه دندان 36 و دستیابی به فضای بین دندان های شماره 44 و 45 برای قرار دادن ایمپلنت با یک پرمولر سوم فک پایین در بین آنها بود. مزیت این روش ، یعنی دستیابی به فضای بین دو دندان برای قرار دادن ایمپلنت در این فضای ایجاد شده ، استخوان جدید بین آنها برای ایجاد منطقه ای با کیفیت بهتر بافت برای دریافت ایمپلنت است (شکل 8). برنامه ریزی برای قرارگیری ایمپلنت بعد از برنامه ریزی و قبل از درمان توسط متخصص ایمپلنت ارزیابی و تصویب شد.
انتخاب نمودار ایده آل برای بیمار در این مرحله اساسی است ، زیرا اهداف درمانی را باید در شکل قوس دندانی در نظر گرفت و در آن گنجانید. این بدان معنی است که قوس های تسطیح کننده شامل هدفی هستند که در برنامه ریزی درمانی بیان شده اند.
شکل قوس های تسطیح کننده فک بالا و فک پایین به دنبال نمودار تشریحی آناتومیک هدف فردی (IOAD) C4A6.5 انتخاب نمودار در بیماران جوان یا مراجعه به درمان ارتودنسی معمولی همیشه بر اساس قوس فک پایین است. این یک قاعده برای درمان بیماران بزرگسال نیست ، که در آن می توان اهداف خاص و موضعی تعریف کرد. در این حالت ، نمودار با توجه به قوس دندان یا بخش قوس انتخاب شده به عنوان مرجع انتخاب می شود. در این مورد ، قوس فک پایین می تواند به عنوان مرجع در نظر گرفته شود زیرا این درمان دارای اهداف بسیار متعارف است ، بدون این که هدف آن ایجاد تغییرات چشمگیر در محوطه این قوس دندانی باشد. انحنای قدامى در صورت كافى باید به فاصله بین قشر بینى تنظیم شود ، در غیر این صورت باید با هدف درمانی تعیین شده تعریف شود. در این حالت فاصله بین قشر ، و همچنین موقعیت اصلی انیزورهای فک پایین ، که مشابه مورد نظر بود (برای جلوگیری از برآمدگی) دنبال شد. باز شدن خلفی قوس دندانی باید در زمان تکمیل درمان با خط الراس والا یا عرض بین قطبی مطلوب تنظیم شود .5 در این حالت ، ما قصد داشتیم فاصله بین قطبی را حفظ کنیم و بنابراین نمودار انتخابی باید در لوله های مولرهای فک پایین منفعل باشد. به طور خلاصه ، هدف درمانی حفظ عرض قوس فک پایین (شکل 7) ، توصیف وضعیتی است که در آن هدف درمانی بر خصوصیات آناتومیکی نرمال قرار گرفته و پارامترهای مورد نظر برای باز شدن خلفی نمودار را تعیین می کند ، که ممکن است با نموداري كه از ديدگاه ديگر تعيين مي شود ، همزمان باشد يا نباشد. مثل همیشه ، هنگامی که این روال دنبال می شود ، قوس فک بالا باید به همان شکل باشد ، به دنبال جهت گیری کلاسیک برای استفاده از براکت های سیم مستقیم بزرگنمایی می شود. بنابراین ، قوس فک بالا همیشه با قوس فک پایین هماهنگ خواهد شد و در نمودار انتخابی در طول مرحله تراز کردن انجام خواهد شد. ممکن است تغییراتی ایجاد شود ، و مانند مورد حاضر ، همیشه وقتی شکل قوس نمودار قادر به ایجاد تغییرات به دلخواه نیست ، معرفی می شوند. بنابراین ، تنها در صورت وم و با حداقل حدس و گمان در مورد درمان ، همانطور که قبلاً توضیح داده شد ، هدف آن است که شکل قوس و انسداد را که بیمار باید داشته باشد بازگرداند.
به طور خلاصه ، هدف از روش درمانی برنامه ریزی شده (شکل 8) بازیابی شکل و فضای موجود در قوس های فک بالا و فک پایین ، بازگرداندن پایداری اکلوزال و ارائه کیفیت زیبایی بهتر به ناحیه قدامی فک بالا بود.
در ابتدا ، یک نوار ترانسپالاتال (TPB) به عنوان واحد لنگرگاه قرار داده شد. پیوند دندان های فک بالا با استفاده از براکت های Capelozza نسخه I ، 4 با زاویه دار 0 ordm; از 0 ordm; بر روی دندان شماره 11 ساخته شده است ، با هدف جلوگیری از زخم دیستال ریشه ، حفظ منطقه برای قرار دادن ایمپلنت برای جایگزینی دندان شماره 12. استخراج دندان شماره 24 و به دنبال آن سطح گیری ماگزیلار با کشش اولیه دندان شماره 23 از آرشیو سطح اول انجام شد. انقباض این دندان بسیار کند بود زیرا بیمار بعد از استخراج دندان شماره 24 ، آلوئولیت را نشان داد و در نتیجه در بهبودی ناحیه به تأخیر افتاد (شکل 9).
هنگامی که قوس فک بالا شکلی مناسب تر نشان داد ، دستگاه فک پایین قرار داده شد. اتصال دندانهای شماره 37 و 47 و پیوند مستقیم سایر دندانهای فک پایین با نسخه براکت Capelozza I4 ساخته شده است ، با شروع تراز کردن فک پایین با 0.016 آرچر تیتانیوم نیکل. فضای بین دندانهای شماره 44 و 45 با استفاده از یک سیم پیچ باز فعال که بین این دندان ها در حین تراز کردن نگهداری می شود ، بدست آمد. این حرکت استخوان جدیدی را در ناحیه ایجاد می کند که ایمپلنت دریافت می کند.
درمان با برنامه ریزی مکانیکی داخل قوس برای قوس های فک بالا و فک پایین ، با پیگیری در هر سه هفته ، با مداخله فعال در یک قوس دندانی و فقط بازنگری در دیگری ادامه یافت ، که امکان کنترل کافی از بروز و فعال سازی واقعی را فراهم می آورد. دستگاه در فواصل طولانی تر. این مهم در بیماران بزرگسال است که ظاهراً بازسازی و پاسخ به دنبال آن کندتر است.
سطح بندی ماگزیلا با استفاده از سیم پیچ باز بین دندان های شماره 11 و 13 ، از بین بردن دندان شماره 23 و تقویت اصلاح انحراف خط میانی فک بالا با استفاده از یک خم خط میانی در آرشیو 0.0 در ادامه استفاده شد. این خم یک به شکل قوس است که توسط نمودار قبلاً انتخاب شده ایجاد شده است و به این دلیل اتخاذ شده است که شکل متعارف قوس تسطیح شده به قوس دندان منتقل نمی شود. این خم در وسط قوس سطح تسطیح فک بالا (فولاد ضد زنگ گرد 0.0 درج) تعیین شده از خط میانی صورت ، برای بزرگتر کردن قوس صاف مسطح (سمت راست) و کمک به اصلاح یک نقص که بر انحراف خط میانی دندان تأکید دارد . ابتدا قوس صاف کننده سطح در نمودار نمودار می شود. سپس امگا نزدیک به لوله مولی در طرف صحیح معرفی می شود (در این مورد ، جنبه مزیال دندان شماره 26). نقطه مربوط به خط میانی صورت در قوس سطح تسطیح مشخص شده و خم میانی برای عمل عرضی ساخته شده است (شکل 10B). قسمت قوس دار که از نمودار منحرف می شود ، باید فقط دندان هایی را که در آن یک اثر برآمدگی مورد نظر است ، یعنی دندانهای قدامی در سمت راست در حالت مورد نظر شامل کند. به این ترتیب ، برای از بین بردن اثر عرضی خم ، امکان حرکت باکال ناحیه مورد نظر ، در این حالت دندانهای قدامی در سمت راست ، در نظر گرفته شده است. بیشترین فاصله طاق در ناحیه خم تا نمودار باید 3 میلی متر باشد. این فاصله در قوس های فولادی ضد زنگ دور 0.0 در نیرویی ایجاد می کند که از نظر بالینی برای تولید حرکت بدون پاسخ منفی بیولوژیکی مؤثر باشد. به طور خلاصه ، با این کانتور و امگا گره خورده به لوله مولی در طرف مقابل ، قطعه بایگانی موجود در خم خط میانی (قطعه خارج از نمودار) در داخل براکت ها فشرده شده و با لیگاتور گره خورده است. تاقچه باقی مانده موجود در خم خط میانی بر لوله مولی پیشی می گیرد و دندان هایی که قوس فعال را دریافت می کنند در جهت باکال نیرو می گیرند. در این مورد ، گاهی اوقات با وجود یک سیم پیچ باز بین دندان های شماره 13 و 11 ، این حرکت تقویت می شد.
خم های تمام شده انجام شد و بیمار برای 15 روز تحت درمان در ناحیه دندان شماره 12 و بین دندان های شماره 44 و 45 قرار گرفت. در ناحیه دندان شماره 36 بیمار تصمیم به تعویق قرار دادن ایمپلنت گرفت. دستگاه فک پایین در 19 ماه پس از شروع درمان برداشته شد و یک نگهدارنده 3 x 3 ثابت با گسترش به دندانهای شماره 45 و 47 قرار گرفت (شکل 17 و ).
شکل 19
در پیگیری های یک سال پس از برداشتن دستگاه ، با وجود تاج قطعی بر روی کاشت جایگزین دندان شماره 12 (شکل 20) جنبه مثبت حاصل می شود. اگرچه زودهنگام ، به نظر می رسد که می توان ثبات منطقی را پذیرفت. بیمار کاملاً از نتیجه درمان ، که به شکلی مناسب شکایت اصلی وی را برآورده کرده است ، یعنی ارتقاء کیفیت لبخند راضی است (شکل 21).
نتیجه
درمان ارتودنسی در بیماران بزرگسال یک واقعیت فزاینده مکرر است. یک روش درمانی جهت دار و کارآمد برای برآورده کردن انتظارات این بیماران ضروری است ، که معمولاً مربوط به جستجو برای افزایش زیبایی شناسی ، کاهش زمان درمان و حداقل ناراحتی در طول استفاده از وسایل ارتودنسی است.
گزارش موردی مکانیک سازگار ، هدایت شده توسط اهداف پیشرفته ، که ضروری هستند و ممکن است به سرعت به دست آید ، نشان می دهد که کیفیت زیبایی لبخند و پایداری انسداد بالقوه را برای بیمار فراهم می کند.
درباره این سایت